Citroen dla wielu kierowców kojarzy się w pierwszej kolejności z zawieszeniem hydropneumatycznym. Dla niektórych zmora, a dla innych komfort jazdy. Jak jest naprawdę?
Ten typ zawieszenia nie jest stosowany tylko w modelach marki Citroen, ale to ten producent jako pierwszy wprowadził na rynek to rewolucyjne rozwiązanie, a wszystko zaczęło się w 1955 roku, kiedy to zadebiutował model DS.
Budowa tego zawieszenia wcale nie jest skomplikowana. Podstawowym elementem są sfery, czyli specjalne kule wypełnione azotem i membraną oddzielającą gaz od płynu hydraulicznego. Ich liczba wynosi od pięciu do nawet dziewięciu przy bardziej skomplikowanych systemach. Do tego dochodzą jeszcze specjalny płyn (obecnie stosowany w pełni syntetyczny), zbiornik płynu z czujnikiem poziomu, pompa, która napędzana jest przez silnik samochodu, reduktor ciśnienia, zawór bezpieczeństwa oraz dwa korektory prześwitu, po jednym na każdą oś.
Zalet zawieszenie hydropneumatycznego jest wiele. Przede wszystkim stały niezależny od obciążenia prześwit, który dodatkowo regulować można z kabiny. W tym przypadku praktycznie nie występuje także nurkowanie podwozia podczas hamowania, zminimalizowane są także przechyły na zakrętach. Także zwiększa się wspomniany już komfort jazdy.
Zawieszenie hydropnemautyczne jest systemem dosyć trwałym. Jego żywotność przy prawidłowej eksploatacji sięga 300 tys. km. Ważne jest jednak, by szybko reagować na pojawiające się oznaki awarii. Jednak z uszkodzonych części z czasem wpływać będzie na pozostałe, przez co późniejsza naprawa może okazać się kosztowna.
Kierowcy, którzy spróbowali jazdy na tym typie zawieszenia rzadko kiedy decydują się na powrót do klasycznego rozwiązania.
Mam to zawieszenie które zostało opisane w artykule, i chwale sobie takie rozwiązanie, na pewno do klasycznego nie wrócę. Komfort jazdy jest zdecydowanie większy niż przy klasycznym zawieszeniu. Polecam!